- انسان و جامعه‌ای دیگر
ماه محرم و ایام عزاداری حسینی(ع) از راه رسیده است. تاسوعا و عاشورا در راه است. جامعه ورزش، جوانان برومند و ورزشکار همراه و همگام با مردم ورزشدوست و قهرمانپرور کشورمان این روزها در این شور و غوغای بی‌نظیر در هر مکان و همه زمان‌ها، شرکت می‌کنند و... امید که طاعات و عبادات همگان مقبول درگاه حق باشد و این عزاداری‌ها که پاسداشت حماسه حسینی است در ابعاد فردی و اجتماعی تأثیرگذار باشد و بعد از این ایام فرد فرد ما احساس کنیم از حیث اخلاقی و معنوی آدم دیگری شده‌ایم و جامعه ما در مسیر روبه‌جلو و ارتقای همه‌جانبه به ویژه در عرصه فرهنگ گام‌هایی به جلو گذاشته باشد.
امام جعفرصادق(ع) خطاب به شیعیان و دوستداران اهل بیت(علیهم‌السلام) می‌فرماید: «کونوا لنازیناً و لا تکونوا علینا شیناً»، شما با رفتار و گفتار خودتان زینت ما باشید، نه اینکه موجب وهن و سرافکندگی ما باشید.
این عزاداری‌ها و این عرض ارادت‌های خالصانه که در طول تاریخ، از اصلی‌ترین عوامل پایداری و سرفرازی این ملک و ملت بوده است و بارها این ملت با شعار «حسین حسین» و روحیه عاشورایی از عرض و ناموس سرزمین خود دفاع کرده‌اند و در جنگ نابرابر هشت ساله که زمان زیادی از آن نگذشته در برابر اتحاد و هجوم بی‌امان و همه‌جانبه و ناجوانمردانه نزدیک به 40 کشور جهان اجازه نداد حتی یک وجب از خاک این سرزمین کهن و تاریخی و همیشه موحد از دست برود، هرگاه از مرحله شعار و تظاهر و صورت فراتر رفته و قدری به مرحله عمل و سیرت گام نهاده، برای مردم ما و جامعه و کشور ما در همه عرصه‌ها و حوزه‌ها مشکل‌گشا بوده و موجب خلق افتخار و سرفرازی برای ایران بزرگ شده است.
- موفقیت در گروی ارزش‌های مثبت
عمل به راه و مرام و سیره پیشوایان و بزرگان، اصلی‌ترین توقعی است که آن بزرگواران از ما دارند، این معنی در فرمایش امام جعفر صادق(ع) که بالاتر آمد، به راحتی قابل فهم و درک است.
امام حسین(ع) از ما که ادعای دوستداری و شیعه بودن او را داریم، توقع دارد، فراتر از عزاداری‌ها و بزرگداشت و تعظیم‌ها- که به بعضی از کارکردهای آن بالاتر اشاره کردیم- و حسین حسین گفتن و مرثیه‌خوانی و سینه‌زنی و عرض ارادت‌ها، هم در بعد فردی و هم از جنبه اجتماعی، رهرو و پیرو و عملاً «شیعه» آن حضرت باشیم. تا آنجا که می‌توانیم، از این الگوی کم‌نظیر و امثال ایشان در زندگی خود استفاده کنیم و حرف و عمل را در این‌باره تا می‌توانیم «یکی» کنیم و با یکدیگر تطبیق دهیم. بدون تردید هر چقدر در این راه و مسیر و تحقق توقع و انتظار امام‌حسین(ع) و سایر بزرگواران گام برداریم جامعه بیشتر اصلاح خواهد شد و پیشرفت در همه‌جا و هر عرصه‌ای ملموس خواهد بود. شکی وجود ندارد که اگر روح شجاعت و آزادگی و شرافت و مردانگی و احترام و خدمت به مردم و تدبیر و ایثار و فداکاری و... در کالبد یک جامعه دمیده شود، آن جامعه زنده و بانشاط و سالم به سوی تحقق اهداف متعالی حرکت می‌کند. از این جامعه دیگر بسیاری از زشتی‌ها، پلشتی‌ها و عقب‌ماندگی‌ها رخت برخواهد بست. در این جامعه دیگر افراد انگل و آویزان و خائن و ریاکار و بی‌تقوا و شارلاتان مسلک و غارتگر بیت‌المال و وابسته به اجانب و بی‌شخصیت و هرهری مسلک و عقب‌مانده فرهنگی و اخلاقی و... یا اصلاً، یا خیلی کم به کار گرفته می‌شوند و به جای آن افراد شایسته، متعهد و ... که از خلقیات و صفات و حسنات که عاشورا تجلی‌گاه همه آنهاست، کم و بیش برخوردارند، به کار و خدمت فراخوانده می‌شوند و در پست و مناصب مختلف کارگزار و خادم مردم می‌شوند. در ورزش هم قصه غیر از این نیست. در اینجا هم اصلاح و پیشرفت و موفقیت با رواج و حاکم شدن ارزش‌های مثبت و گره‌گشا اتفاق خواهد افتاد. با نظم و انضباط و مدیریت و درستکاری و... خدمت به مردم و جامعه و... می‌توان ورزش را به سمت جلو حرکت داد، می‌توان از اتلاف وقت و سرمایه جلوگیری کرد، می‌توان مردم را خوشحال کرد.
با وادادگی و مسخره‌بازی و سیاهکاری و هرهری‌مسلکی و دلدادگی به اجانب و بی‌تربیتی و حرمت‌شکنی و عدم نظارت و تدبیر و مدیریت و.. محال اندر محال است که بتوان ورزش را- و هر جای دیگر را- متحول و اصلاح کرد. ما حتم داریم در کشورهای صاحب ورزش و مطرح در دنیا آن ارزش‌ها کم و بیش حاکم است به آنها بها داده می‌شود و از ضدارزش‌ها خبری نیست، یا خیلی کمرنگ وجود دارند. اینجاست که یاد آن جمله تکان‌دهنده، مولا علی‌ابن ابیطالب(ع) می‌افتیم که فرمود: «الله، الله، فی‌القرآن، لا یسبقنکم بالعمل به غیرکم»، حضرت در وصیت‌نامه خود این جمله هشدار دهنده را می‌آورد که از قرآن و عمل به آموزه‌ها و اصول آن غافل نباشید، مبادا، دیگران- غیرمسلمانان- (نادانسته و به حکم علم و تجربه) با عمل به آموزه‌ها و اصول قرآن، از شما پیش بیفتند. این دقیقاً اتفاقی است که در ورزش افتاده است!
- «مسئول» کیست؟
در این‌باره، اصلاح و پیشرفت ورزش که به یقین با زدودن نقائص و ریشه‌کن نمودن آفات و حاکم کردن ارزش‌ها و کمرنگ کردن ضدارزش‌ها، ممکن است، بیش از هر کس مسئولان ورزش نقش و وظیفه دارند. اگر آنها صاحب مسئولیت هستند، و اگر آنها را «مسئول» می‌نامیم و می‌نامند، برای همین است که آنها سکاندار و مدیر فلان پست و مقام در ورزش شده‌اند که آن حوزه را، آن رشته را به سوی اصلاح و پیشرفت حرکت دهند. طرف مسئول نشده است و به ایشان مسئولیت نداده‌اند که حوزه مسئولیتی آن را به دکان دو نبش یا به سکویی برای پرتاب خود و اعوان و انصار و اقوام و خویشان به سمت مناصب بالاتر و زندگی مرفه‌تر و... تبدیل کنند.
آنچه که باز تردیدی در آن وجود ندارد و خودی و بیگانه به آن معترف هستند، این است که ورزش ما برای پیشرفت و از این که هست، «بهتر شدن»، از ابزار و سرمایه و امکانات لازم- اگر نگوئیم کافی- در ابعاد انسانی و مادی برخوردار است و اگر ورزش ما نتوانسته آن‌طور که انتظار می‌رود، و آن‌گونه که مطابق با این داشته‌ها و سرمایه‌های ذاتی و غیرقابل انکار است در مسیر پیشرفت حرکت کند، یکی از اصلی‌ترین دلایل- و نه همه آن- به فقدان مدیریت کارآمد و دلسوز و متعهد برمی‌گردد ولاغیر.
- درخشش فوتسال و فوتبال
درخشش تیم‌ملی فوتسال ایران در رقابت‌های جام‌جهانی و تیم فوتبال نوجوانان در رقابت‌های قهرمانی آسیا، کام فوتبالدوستان را شیرین و خاطر آنها را شاد کرد. تیم‌ملی فوتسال ایران در دیدار رده‌بندی مسابقات جام‌جهانی فوتسال در ضربات پنالتی بر تیم پرتغال غلبه کرد و به مقام ارزنده سومی جهان دست پیدا کرد. نوجوانان عزیز فوتبال ایران هم با صعود به فینال مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا، با قبول شکست در فینال (مقابل عراق) به مقام روحیه‌بخش نایب قهرمانی قاره کهن دست پیدا کردند. این پیروزی‌ها و موفقیت‌ها هرچند در وقت و جای خود باعث خوشحالی و خرسندی است اما حاوی یک نکته مهم و پیام امیدوارکننده هم هست که می‌توان گفت از آن پیروزی و موفقیت هم می‌تواند مهم‌تر باشد و آن نکته و پیام این است که فوتبال ایران هم جزو رشته‌هایی است که می‌تواند برای ورزش ما و به نام کشور عزیزمان افتخارآفرینی نماید. فوتبال، البته، سال‌های دور هم این پیام را داده و این معنی را عملاً با موفقیت‌های پیاپی در سطح قاره کهن و در رده‌های مختلف سنی، ثابت کرده بود اما بعضی از عناصری که چند سالی است به عنوان مسئول و کارشناس و مدیر و رسانه‌ای و... به خانواده فوتبال ایران اضافه شده‌اند، یا از این واقعیت بی‌اطلاع هستند یا- البته بعضی مسئولان- خود را به فراموشی زده‌اند. ما بارها نوشته‌ایم که فوتبال ایران خیلی زودتر از بعضی رشته‌ها توانایی و شایستگی و استعداد پیشرفت و موفقیت خود را اعلام کرده و به اثبات رسانده است. فوتبال در کشور ما از حمایت مردمی و استعدادهای سرشار برخوردار است، اما چند سالی- که حالا می‌شود گفت سال‌های زیادی- است که گرفتار شده است. ضدارزش‌ها و مروجان و مدافعان آن به جان این رشته افتاده و برای تأمین منافع خود شیره جان آن را می‌مکند و مانع از رشد و پیشرفت و تکرار افتخارات می‌شوند. فوتبال مصداق همان چیزی است که در فراز اول سخن این هفته آوردیم. در این رشته مسئولان طی سال‌ها و دوره‌های مختلف خواسته و ناخواسته، از سر ناآگاهی و غفلت یا از سر وادادگی حفظ جایگاه خود، به مسئولیت خود به درستی عمل نکرده‌اند. غیرتمندانه و شجاعانه و آگاهانه در برابر خواسته‌های زیاده از حد و جولان و شلتاق کردن جریانات منفعت‌جو و فرصت‌طلب، ایستادگی و مقاومت نکرده و به مسئولیت خود عمل نکرده‌اند.
- فوتبال در روز تاسوعا!
مسئولان این رشته در پاره‌ای از مقاطع به دنبال «مشغولیت»های خود بودند یا مثل دوره قبل، براثر بازی روزگار و بی‌تدبیری و بی‌مسئولیتی مسئولان وقت ورزش، یکشبه رئیس فدراسیون شده و در دوران طولانی مدت مسئولیت خود همه چیز را درباره فوتبال به خنده و شوخی و اتلاف وقت و مسافرت و... واگذار می‌کردند.
شخصیت و کاراکتر این افراد- همان‌گونه که آن موقع هم می‌نوشتیم- اصولاً به‌گونه‌ای نبود که بتوانند مدیریت انقلابی و جهادی بر حوزه تحت مدیریت خود، اعمال نمایند، اهل درگیری و برنامه و تدبیر نبودند، شانسی و اتفاقی آمده بودند، با روزمرگی و اتلاف وقت و لودگی هم مدیریت می‌کردند.
یکی از مواردی که در پرونده موسوم به «فساد در فوتبال» از سوی مجلس شورای اسلامی و کمیسیون اصل 90، به عنوان تخلف نام برده شده بود، تعداد زیاد مسئولان وقت فدراسیون فوتبال بود، آقایان مسافرت پشت مسافرت می‌رفتند، اجلاس پشت اجلاس، شرکت می‌کردند، اما معلوم نبود به چه کاری مشغول بودند، اصلاً توی جلسات حضور داشتند! که چهار سال پیش (سال 91)، مانع از این شوند که فیفا روز تاسوعا (11 اکتبر 2016) را «روز بازی» (Fifa- day) اعلام نکند و باعث این اوقات تلخی‌ها و کدورت‌ها و بحث‌هایی که این روزها و به ویژه طی هفته گذشته در محافل ورزشی و سیاسی و مذهبی ما به راه افتاده، نشوند. جالب است این روزها عناصر و اقشار و صنوف مختلف درباره بازی ایران- کره‌جنوبی که طبق برنامه از مدت‌ها پیش اعلام شده، قرار است روز سه‌شنبه (عصر تاسوعا) در تهران برگزار شود، احساس مسئولیت کرده و مدیران امروز فوتبال که وارث خرابی‌ها و عملکرد و غفلت مسئولان قبلی هستند، بارها وادار به پاسخگویی شده‌اند، اما مسببان اصلی این ماجرا، یعنی مسئولان و در واقع مسئول قبلی فدراسیون فوتبال، خود را موظف به توضیح و پاسخگویی نمی‌بینند- چون حتماً پاسخی قانع‌کننده ندارند! - البته هیچ بعید نیست این روزها از وجود این بحث‌ها و تنش‌ها که حتی پای بعضی روحانیون و علمای دینی و نمایندگان مجلس و... به آن باز شده اطلاع دارند، اما طبق معمول و روش دوران مدیریتی خود، دارند خنده ملیح می‌کنند و به ریش همه می‌خندند!
- حال فوتبال خوش نیست!
آقای تاج، برادر عزیز که امروز مسئولیت فدراسیون فوتبال برعهده شماست، مسئولیت سنگینی بر دوش شماست. درست است که فوتبال ایران گهگاه، مثل همین دو موفقیت اخیر در فوتبال نوجوانان و فوتسال، دل مردم را شاد می‌کند، ولی وضعیت فوتبال کشور به طور کلی رضایت‌بخش نیست، به قول خودتان «حال فوتبال خوش نیست». این موضوع دیگر اظهر من‌الشمس است، آن چنان که صدای عالم و عامی را در آورده است. شنیدیم - خود ندیدیم- هفته پیش در یک برنامه تلویزیونی که تم و مضمون شاد و طنز دارد، مجری برنامه با ادبیات خاص خودش و روش شناخته شده آن برنامه، بسیاری از دردها و نواقص و ناهنجاری‌های فوتبال را در چند جمله گفته است و... البته طبق معمول به مصداق «چوب را که برداری...»، از فردای آن روز صدای جریانات مزاحم و منفعت جو - که به خاطر تأمین منافع شخصی یا حتی اغراض سیاسی خود، فوتبال را به حال خود نمی‌گذارند و آرامش و سلامت را از این رشته جذاب و مفرح سلب کرده‌اند - علیه آن برنامه و آن مجری درآمده است. در حالی که وقتی همین آقای مجری چند سال پیش، نادانسته در بازی این جماعت انگل و آویزان که از لحاظ اخلاقی و فرهنگی عقب مانده و در وضعیت قابل ترحمی هستند، بازی کرد و در یکی از فیلم‌های خود، یکی از مربیان فوتبال را که به خاطر اینکه به این جماعت باج نمی‌دهد، مورد هجمه همه جانبه آنان قرار گرفته و شخصیت اجتماعی و ادبیات و خانواده و ارنج و تاکتیک تیمی و... او به سخره گرفته می‌شد، ادای این مربی را با بردن اسم «علی»! درآورد، از طرف این جریانات شارلاتان و عقب‌مانده عاشق پول و شهرت، حسابی تحویل گرفته شد...! از بحث فاصله نگیریم روی سخنمان با آقای تاج است. آقای تاج که صبغه انقلابی دارد و ادعای بچه هیئتی بودن دارد، ادعای رزمنده بودن و مجروح جنگی بودن دارد- که حتماً هم همه‌اش درست است- روی سخنمان با ایشان است، برادر عزیز، ما نمی‌گوییم از فردا شمشیر بردارید و به جان این جماعت پر مدعای آویزان بیفتید، نه، چون این کار را منطقی نمی‌دانیم، ضمن اینکه اصلاً این جریان را حقیرتر و کم‌مایه‌تر از آن می‌دانیم که برای دک کردنشان از پیرامون فوتبال و دخالت در امور آن، نیاز به شمشیر! باشد، ما می‌گوییم جنابعالی مسئولیت را جدی بگیرید، ما در قبال مسئولیت‌های اجتماعی خود و آنجا که پای «حق‌الناس» وسط است، در آن دنیا- که حتماً به آن اعتقاد دارید- پاسخگو باشیم. با حق‌الناس و آنچه متعلق به مردم است، نمی‌شود، شوخی کرد، خدا هم بگذرد، شاید «ناس» نگذرد! مثل رئیس قبلی همه چیز را به شوخی و بازی و لودگی و روزمرگی برگزار نکنید، به خدا توکل کنید، به نام نامی امام حسین(ع) تصمیم بگیرید، حوزه تحت مسئولیت خود را سامان دهید و اصلاح نمائید. این توقعی است که اهالی اصیل فوتبال از شما دارند. هفته پیش علی کریمی هافبک سابق تیم ملی در یادداشتی در اینستاگرام خود خطاب به شما نوشته بود که زبان حال بسیاری از اهالی فوتبال بود. آنها از شما نمی‌خواهند روند و رویه گذشته را ادامه دهید، به التزامات مسئولیتی خود پشت کنید و خدای ناکرده با جریانات ناسالم نشست و برخاست کنید، آنها از شما، اصلاح و پیشرفت فوتبال را می‌خواهند، امیدواریم شما هم جز این نیتی در سر نداشته باشید و از فرصت‌ها و روزها و ساعات بلکه مسئولیت به بهترین وجه استفاده کنید که زمان سخت زود می‌گذرد و فرصت‌ها به سرعت از کف می‌رود.
- سرنوشت آن پرونده؟!
بالاتر حرفی از «پرونده فساد» در فوتبال که در دوره مجلس دهم و با پیگیری و تلاش کمیسیون اصل 90 تشکیل شده بود، به میان آمد، بدندیدیم در آخر مطلب این شماره این سؤال را -که البته نمی‌دانیم مسئول پاسخگویی به آن چه فردی و کدام مرجع است!- که سؤال بسیاری از خوانندگان مجله هم هست، مطرح کنیم که «سرنوشت آن پرونده به کجا انجامید و در مجلس فعلی چقدر به آن بها و اهمیت می‌دهند؟» البته ما خود و همکاران سرویس فوتبال - حتی سرویس ورزشی روزنامه کیهان- چندی پیش تلاش کردیم تا با یکی از مسئولان کمیسیون اصل 90 در مجلس گذشته (آقای پورمختار) تماس بگیریم و موضوع را با ایشان در میان بگذاریم، اما متأسفانه تاکنون موفق نشده‌ایم و جز صدای بوق انتظار یااشغال از طریق گوشی ایشان چیزی دستگیر مان نشده است!!
* سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
