گفت: عجب تیمی شده شهرداری گرگان! به جز لیگ خودمون،تو آسیا هم داره آقایی می کنه و جور ناکامی های اخیر رو می کشه !
گفتم: خداییش لیاقت اون مردم عاشق بسکتبال ، خیلی بیشتر از این حرف هاست.
گفت: معلومه . وقتی تیم شهرداری تو خونه اش بازی داره ، اغراق نیست اگه بگیم کل شهر تعطیل میشه !
گفتم: تو این نزدیک به دو سال که هرچی بلا بوده سر بسکتبال این مملکت آوردن، امیدوارم حداقل از نماینده ایران تو آسیا حمایت کنن که یه قهرمانی برای کشورمون بیارن .
گفت: بابا ، کجای کاری ؟! خیلی راست می گن ، یه کاری کنن گرگان تو خونه اش بازی کنه تا همه دنیا شور و نشاط هوادارای پرشور گرگان رو ببینن . شهرداری اگه تو شهر خودش بازی کنه با اون 5 ، 6 هزار نفری که سالن مسابقه رو ، روی سرشون می ذارن ، هیچ تیمی جلودارش نیست .
گفتم: واقعا آدم تاسف می خوره؛می گن 25 دی هم عملا از میزبانی محرومن و باید با تیم ساجس لبنان تو تهران بازی کنن !
گفت: دیدی وقتی لبنانی ها میزبان بودن 5 هزار نفر تشویقشون می کردن و چه جهنمی برای گرگانی ها درست کرده بودن ؟ فدراسیونشون هم چقدر هواشون رو داشت اما انگار ما «سندروم خود محرومی» داریم . آقا! نمی خواد برامون خانه بسکتبال بسازین . اگه راست میگین همون سالن گرگان رو تجهیز کنین که هوادارای عاشقش اذیت نشن .
گفتم: آره والله . تو تهران نهایتا هزار نفر می تونن از کار و زندگیشون بزنن و این همه راه رو بکوبن و با اتوبوس بیان.
گفت: عزیز من ، حرف چند صد میلیون پوله . وقتی برای هر مسابقه تو تهران ازشون کلی مایه می گیرن ، معلومه که رغبتی ندارن تیم بدبخت تو خونه اش میزبانی کنه. تازه شنیدم برای جام شیخ راشد دبی هم ازشون دعوت شده که برن اما انگار به بهانه به هم خوردن نظم سوپرلیگ فعلا چیزی معلوم نیست .
گفتم : نه این که خیلی هم دارن منظم برگزار می کنن ! چرا نمی فهمن که موفقیت گرگان تو آسیا ، بحث منافع ملیه ؟ اگه گرگان چند تا مسابقه خوب داشته باشه ، می تونه تو مراحل بعدی خیلی قوی تر حاضر بشه .
گفت: الان باید شهردار ، استاندار ، فرماندار و مسئولین باشگاه بسیج بشن که اتفاقای خوبی برای بسکتبال بیفته ؛ چند وقت دیگه نشینن بگن کاش حمایت بیشتری می کردیم ! مسئولین استان متوجه این موضوع باشن که با توجه به شواهد و قرائن، یه سری ها می خوان سر به تن این تیم نباشه اما خب ، مجبورن یه جور دیگه وانمود کنن !
گفتم: کیه که اینو ندونه ؟! جامی تو بهارستان می نویسه : « فاضلی بر یکی از دوستان صاحب راز خود نامه می نوشت . شخصی در پهلوی او نشسته بود و به گوشه چشم ، نوشته وی را می خواند . بر وی دشوار آمد . بنوشت که اگر نه در پهلوی من دزدی [...] نه نشسته بودی و نوشته مرا نمی خواندی ، همه اسرار خود بنوشتمی.آن شخص گفت: والله ای مولانا که من نامه تو را مطالعه نکردم و نخواندم. گفت: ای نادان! پس این را که می گویی از کجا می گویی؟»
*کامران خطیبی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
