اعزام کاروان، کیفی – حمایتی یا هر دو؟

 *بهمن اسدی

ملاک؛ میزان آمادگی جسمانی باشد

*مصطفی هاشمی طبا

برای حضور رشته های مختلف در بازی های آسیایی می توان شاخصه های فراوانی را مد نظر قرارداد. بدون تردید در اولویت اول باید به سراغ بحث مدال آوری و نتیجه گیری رفت. چنین میدان هایی با انتظارات مردم مواجه هستند و باید به این بخش نگاه ویژه داشت. برای ارزیابی چنین شاخصه ای هم کار دشواری وجود ندارد. با بررسی نتایج گذشته و ارزیابی حریفان می توان در این باره به تصمیم گیری درستی دست پیدا کنیم.البته تنها صرف نتیجه گیری و سابقه نباید در این باره ملاک قطعی باشد. زمانی ما در کمیته ملی المپیک به این نتیجه رسیدیم که برای اطلاع از میزان آمادگی تیم ها و ورزشکاران آزمون شرایط جسمانی هم با مدنظر قرار بگیرد. این کار هم به مسئولان اجرایی کمک می کرد تا اطلاعات لازم را در اختیار داشته باشند و هم باعث اطلاعات فدراسیون و ورزشکاران می شد. ما حداقل هایی را تعیین کرده بودیم که اگر ورزشکار به آن حدنصاب نمی رسید او را اعزام نمی کردیم.سابقه مدال آوری دلیل قطعی برای موفقیت نیست. شرط اساسی میزان آمادگی جسمانی است که ما آن را در مدت اردوها و حتی برای ورزشکارانی که رکورددار بودند ملاک قرار دادیم. برخی رشته ها در آسیا سطح جهانی دارند. در این صورت ما نمی توانیم از ورزشکارمان توقع مدال آوری داشته باشیم. از کنار زحمات و مسیر پیشرفت ورزشکار هم نمی توان به سادگی گذشت. باید از آنها حمایت کرد مشروط بر این که در آزمون های جسمانی موفق باشند. در برخی رشته های پایه و حتی آنهایی که علاقه مند قابل توجه دارند ما نباید فقط به فکر مدال آوری باشیم.مثلا ما در رشته هایی رقبای جهانی از چین و کره و ژاپن داریم آنجا برای حمایت از قهرمانان که باید مسیر پیشرفت را طی کنند حمایت به عنوان یک الویت را مدنظر نظر قرار دهیم. اگر ما بحث کاروان کیفی را مطرح می کنیم باید در بخش افراد متفرقه هم دقت کنیم تا بر اثر فشارهای موجود افراد حاشیه ای وارد کاروان نشوند و بودجه آن صرف اعزام ورزشکار شود.

جایگاه ایران در حال حاضر بعد چین، ژاپن و کره جنوبی در رده چهارم به بعد است که بسته به برنامه ریزی و شرایط ورزشکاران متغیر خواهد بود. برای صعود به رده های بالاتر باید کارهای پایه ای مدنظر باشد که بسیار ...

کاروان کیفی و برخی استثناء ها لحاظ شود

*کیکاووس سعیدی

بعد از بازی های المپیک رقابت های قاره ای را باید مهم ترین رویداد ورزشی جهانی بدانیم. کشور ما در قاره آسیا برای محک خوردن در بازی های این قاره در آزمون جدی قرار می گیرد. معمولا وظیفه تدارک و اعزام تیم های ورزشی به این رویداد مهم بر عهده کمیته ملی المپیک است. منصفانه طی دوره های گذشته و حتی امروز نهایت تلاش و دقت صورت گرفته تا کاروان کشورمان با آرامش لازم راهی بازی های آسیایی شود.کمیته ملی المپیک و ستاد عالی این بازی ها زیر نظر وزیر ورزش از مدت ها قبل در تدارک اعزام کاروان هستند. در مدت های طولانی پایش های فنی و جسمانی در دستور کار است تا بهترین ها راهی این رقابت ها شوند. قهرمانان باید برای موفقیت در این بازی های به اوج آمادگی برسند که بر این اساس برنامه ریزی هایی صورت می پذیرد.برای اعزام چنین کاروانی قطعا باید شاخصه هایی در نظر گرفته شود. در مرحله نخست بحث مدال آوری و افتخار آفرینی در چنین میدانی مدنظر قرار دارد. حضور ورزشکاران در مسابقات مهم و عملکرد آن ها در این بخش به عنوان ملاک مد نظر هستند. با ارزیابی این عملکرد می توان به اطلاعات درستی دست یافت و بر اساس آن تصمیم گیری کرد. در این باره حتی بحث روحی و روانی ورزشکاران نیز باید لحاظ و پایش شود. باید آماده ترین افراد اعزام شوند.ما در جاکارتا در دوره قبل حدود 100 زن و 200 مرد اعزام کردیم. به دلیل شرایطی که میزبان در رشته سپک تاکرا ایجاد کرد ما موفق به کسب رتبه پنجم دوره قبل نشدیم و ششم شدیم. البته در این دوره هم نمی توان انتظار داشت که ما حتما در این جایگاه قرار بگیریم. بحث حضور روسیه و بلاروس هم هست که می تواند موثر باشد. باید همه تلاش کنند و با تدارک لازم همه توان موجود را به کار بگیریم. بدون شک فدراسیون ها در این باره مهم ترین نقش را دارند.در شاخصه های مورد نظر بخش حمایتی هم باید مطرح باشد. مثلا در بخش بانوان ما باید موضوع حمایتی را پررنگ تر در نظر بگیریم. قطعا بحث اعزام کیفی اولویت است اما در این باره باید برخی استثناء ها هم در نظر گرفته شود. البته نباید صرف یک ادعا ملاک باشد و نتیجه گیری کاروان باید مورد توجه باشد.

باید از همه ظرفیت ورزش بهره ببریم

*علی اصغر احمدی (رییس شبکه رادیویی ورزش)

بازی های آسیایی میدانی مهم برای محک زدن به توان و برنامه ریزی کشورهای مختلف در قاره آسیا در بعد ورزشی است. از چند سال قبل به این طرف ما با تدبیر اعزام کیفی سرفصل تازه ای را گشوده ایم که در مورد آن می توان از زوایای مختلف صحبت کرد. این بحث بیشتر به لحاظ شرایط اقتصادی ویژه در نظر گرفته شده که باید دید آیا در این تدبیر صورت گرفته درست عمل کرده ایم یا خیر!باید قبول کنیم که بازی های آسیایی مثل المپیک خیلی با محدودیت سهمیه مواجه نیست. پس ما باید از همه ظرفیت موجود بهره ببریم تا بهترین نتیجه نصیب کاروان و ورزش ایران شود. ما در این رقابت ها در کنار توجه به مدال آوری باید به موضوع پشتوانه سازی هم نگاه عمیق داشته باشیم. شاید لازم باشد تا در برخی رشته ها در مسابقات همزمان ما تیم اصلی خودمان را به رقابت های جهانی بفرستیم و تیم دوم خود را به آسیایی ببریم.حضور در بازی های آسیایی ابعاد مختلف و شرایط خاص دارد. به نظرم در این باره حتما باید گروهی متخصص و کارشناس در کنار هم بهترین تصمیمات را اتخاذ کنند و با نفرات محدود نمی توان به همه زوایای کار اشراف پیدا کرد. به ویژه در برهه کنونی ورزش ما نیاز دارد تا دقت نظر لازم در باره انتخاب رشته ها صورت پذیرد. باید از تصمیمات فردی اجتناب کنیم و با خرد جمعی همه جوانب کار سنجیده شود.بدون تردید همه قبول دارند که برای وزن دادن به کاروان و ایجاد رضایت عمومی کسب مدال اولین شاخصه و اولویت است. اما فراموش نکنیم که بعد از بازی های آسیایی باز هم رقابت های ورزشی مهم در پیش هستند. ما نمی توانیم همه چیز را در مدال آوری بازی های آسیایی خلاصه کنیم و بعد از آن دست ورزش خالی بماند. موفقیت ها باید استمرار داشته باشد. برخی رشته ها در پایان کار یک دوره موفق هستند و باید برای آنها چند سال بعد هم لحاظ شود. قطار ورزش با انرژی ویژه در حرکت است باید هوشیار باشیم تا از قافله پیشتاز ورزش دنیا عقب نمانیم.نکته مهم دیگر حضور افرادی برای کمک به کاروان است. مثلا در بعد رسانه ای و انعکاس خبر که به شدت ایجاد انگیزه می کند باید تسهیلات لازم فراهم شود تا بهترین شرایط رقم بخورد.

به نمودار پیشرفت رشته ها توجه کنیم

*محسن رضوانی

ما برای تصمیم گیری در موضوع مهمی چون شاخصه های اعزام به بازی های آسیایی باید جنبه های مختلف را مدنظر قرار دهیم. مثلا ببینیم که در یک رشته ورزشی جامعه هدف ما از چه کمیتی برخوردار است. امروزه ما به برخی رشته ها به دید فانتزی نظر داریم اما در دنیا به آن به شکل دیگر نگاه می کنند. برخی رشته ها چون شانس مدال ندارند قصد اعزام آنها را نداریم. اما باید باور کنیم آینده از آن این رشته هاست. اگر امروز به آنها درست توجه نکنیم حتی شرایط از وضع کنونی هم بدتر خواهد شد.ورزشکاران برخی رشته هایی که ما قصد اعزام نداریم چهارسال تلاش می کنند و این رقابت ها برای آنها خیلی مهم است. اگر اعزام نشوند نه تنها این ورزشکاران بلکه دیگران هم دلسرد خواهند شد و کیفیت کار به شدت نزول خواهد کرد. ما به اسم کاروان کیفی نام ورزشکار را خط می زنیم و ما در بازی های آسیایی ناگهان شاهد حضور افراد متفرقه و بدون ارتباط با کاروان می شویم!ما در برخی رشته های پایه هم نتوانستیم شرایط ثبات را ایجاد کنیم. چرا به دلیل برخی کشمکش ها ورزشکار ما باید لطمه بخورد. ما در شنا اگر سال پیش بازی ها برگزار می شد حتی شانس مدال داشتیم. اما وقفه به وجود آمده قهرمانان ما را دلسرد و بی انگیزه کرد. برای اعزام باید نمودار پیشرفت یک رشته لحاظ شود. اگر چنین نکنیم باعث توقف کار می شویم و بازگشت به شرایط قبلی واقعا امکان ناپذیر است. ما شاهد رکورد شکنی در شنا بوده ایم. این پیشرفت باید دیده شود. نباید فقط ملاک مدال آوری را در نظر بگیریم اگر چه به نظرم این هم اهمیت فراوانی دارد.باز هم به موضوع حضور افراد متفرقه در کاروان اشاره می کنم. برای من جای سوال دارد که چگونه یک نفر به خود اجازه می دهد که بودجه ورزش صرف سفر او شود و یک قهرمان با سالها تلاش از این حضور باز بماند؟ اعزام چند نفر محدود از ورزشکاران به بازی های آسیایی نباید برای کشور ما کار سختی باشد. باید به ورزش هایی که دنیا به آن توجه دارد نگاه ویژه کنیم. ما در برخی رشته های ورزشی دقت نظر و حمایت لازم را نداشته ایم وگرنه حتما پیشرفت می کردیم. ما در شنا به جایی رسیده ایم که برای حضور در عرصه های جهانی نیاز به حمایت خاص داریم.

بازی های آسیایی جای تجربه اندوزی نیست

*حسن طباطبایی

برای بررسی شاخصه لازم برای اعزام رشته های مختلف ورزشی به بازی های آسیایی ابتدا باید گفت که با توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه که ورزش نیز متاثر از ان است، اعزام کیفی کاروان ورزشی ایران به بازیهای اسیایی ۲۰۲۲ هانگژو تصمیم درستی بود که از سوی وزات ورزش و کمیته ملی المپیک اتخاذ شد. تصمیمی که قطعا تمامی فدراسیون ها، مربیان و ورزشکاران از مدتها قبل در جریان کم و کیف آن قرار گرفتند. باید قبول کنیم که بازیهای آسیایی محل کسب تجربه نیست و به همین دلیل گرفتن مدال در اولویت تمام کشورهای شرکت کننده است.

 پس به این ترتیب و به شکل طبیعی باید رشته هایی به هانگژو اعزام شوند که در بررسی های کارشناسی مشخص شده شانس بالایی برای کسب مدال دارند.در این میان اما یک نکته را هم نباید از یاد برد که ورزش ایران ظرفیت بسیار بالایی دارد و حداقل از نظر نیروی انسانی قابل مقایسه با خیلی از کشورها نیست.به طور طبیعی هم یکی از راه های ایجاد انگیزه در ورزشکاران اعزام آنها به رویدادهای بین المللی است.علاوه بر حفظ انگیزه نیروهای مستعد، از دل رقابت های بین المللی است که عنصر مهم و تاثیرگذاری چون "تجربه" استخراج می شود. به قول معروف باید در رویدادهای مختلف با رقیبان خارجی تنه به تنه شد تا بتوان بهترین راندمان را در رویدادهای مهمی چون بازیهای اسیایی، مسابقات قهرمانی جهان و بازیهای المپیک داشت.به عنوان نمونه در رشته ای چون کاراته یکی از اهداف برگزاری رقابت ها کاراته وان در سرتاسر جهان (به طور متوسط هر دو ماه یک مسابقه) همین موضوع است که متاسفانه در یکی ، دو سال اخیر دست اندازهای مالی به ایران این اجازه را نداده که در تمام انها شرکت کند.مسلما عدم حضور در رقابت های این چنینی تاثیر منفی خود را روی عملکرد ورزشکاران و در مجموع ورزش ایران می گذارد.

برای حل این موضوع نیاز است نگاه مسوولان اجرایی به مقوله ورزش متفاوت از چیزی باشد که در تمام این سالها وجود داشته؛ باید ورزش را به اندازه تأثیرگذاری فراوان جدی گرفت و برای آن مثل خیلی بخش های دیگر هزینه کرد.

در دنیای امروز ورزش یکی از بهترین ابزارها برای تبلیغ کشورهاست، به عنوان نمونه اگر امروز ایران با کاراته و کشتی، برزیل با فوتبال یا جامائیکا و کنیا و اتیوپی با دوومیدانی شناخته می شوند نشانه ای از جایگاه ورزش نزد افکار عمومی آنها در نزد مردم جهان است.