با نزدیک شدن به پایان دوره کاری دولت یازدهم و شروع کار دولت دوازدهم، بحث تشکیل کابینه جدید و حذف و اضافه‌هایی که احتمالاً در کابینه فعلی رخ خواهد داد و...، یکی از اصلی‌ترین موضوعات مطرح در محافل سیاسی و اجتماعی است. در این باره هرکس از ظن و فکر و گرایش خود یار موضوع می‌شود و... به گمانه‌زنی می‌پردازد و بعضاً هم آرزوها و خواسته‌های خود را در شکل تحلیل و نوشته، در معرض دید و قضاوت عموم می‌گذارد. از آن سو نیز این روزها حتماً مسئولان و دست‌اندرکاران به ویژه شخص رئیس‌جمهور منتخب سخت در پی ارزیابی و رایزنی و مذاکره و... برای اتخاذ تصمیم نهایی جهت انتخاب همکاران و وزرای مورد نظر و شکل دادن کابینه و «ارنج» و آرایش تیم مطلوب است.
به سهم خود و مثل هر ایرانی دیگری، امیدواریم حاصل این تلاش و تکاپوها منجر به تشکیل کابینه‌ای قوی، کارآمد و خدمتگزار باشد که این ملک و ملت برای آبادی و سعادت و سربلندی، بیش از هر چیز به «کار» جهادگونه و خستگی‌ناپذیر احتیاج دارد. انصاف هم این است که برای ساختن این کشور بزرگ، تاریخی و انقلابی، هرکس کاری از دستش برمی‌آید، کوتاهی نکند و در راه خدمت به ملتی عزیز و سرفراز که در همین انتخابات اخیر، با حضور یکپارچه و آگاهانه خود، هر آنقدر که مثل همیشه به استقلال و عزت کشور خود کمک کرد، پرده نیرنگ و فریب را از چهره قدرت‌های مزور و سلطه‌گر کنار زد و با نمایشی حماسی و زیبا به بهترین وجه و محکمترین و علمی‌ترین شیوه استدلال، ادعاهای دروغین مدعیان دموکراسی و حقوق بشر و... را رسوا کرد. چه، در همان زمانی که ملت قهرمان ایران پای صندوق‌های رأی، آزادانه و در محیطی امن،دموکراسی واقعی را به نمایش می‌گذاشت، چند گام آن سوتر مدعیان دروغین دموکراسی و حقوق بشر و مدرنیسم و... با سران مستبدترین و ضدانسانی و مرتجع‌ترین نظام‌های سیاسی دنیا، دست در دست یکدیگر حلقه کرده و رقص شمشیر می‌کردند! و... انصاف و حق آن است که آنان که رأی اکثریت مردم را به دست آورده و ردای مسئولیتی سنگین را بر تن کرده‌اند، قدر و ارزش این مردم نجیب و فهیم و شجاع را بیش از پیش بدانند و حال که با رأی همینان فرصت خدمت پیدا کرده‌اند، آنی از پای ننشینند و رئیس جمهور محترم بی‌توجه به سهم‌خواهی‌ها و زیاده‌خواهی‌های باندها و دسته‌هایی که جز به منافع خویش فکر نمی‌کنند، کارآمدترین، بهترین، دستپاک‌ترین افراد و در یک کلام «خیرالموجودین» را برای ورود و حضور در میدان خدمت به این مردم به یاری و همکاری فرا بخواند.
... و باز به عنوان نشریه‌ای که سر و کارش با ورزش است، امیدواریم ورزش هم در دولت جدید از اهمیت بایسته و در شأن خود برخوردار باشد و قوه مجریه کشور به نقش و کارکردهایی که ورزش- نه فقط در ورزش بلکه در اکثر قریب به اتفاق حوزه‌های اجتماعی- می‌گذارد، کارآیی و تأثیر مثبتی که در صورت استفاده صحیح می‌تواند در بخش‌های تربیتی و فرهنگی و آموزشی و سیاسی و حتی اقتصادی بگذارد، آگاه باشد و از آن غافل نباشد و از این روی به حوزه ورزش در حد و اندازه لازم و بایسته- نه بیشتر و نه کمتر- بهاء دهد. این امر اگر اتفاق بیفتد بدون تردید از رهگذر آن، طی استقرار چهارساله دولت آینده، شاهد پیشرفت‌های ملموس و موفقیت‌های بیشتر و بزرگتر ورزش خواهیم بود.
کارشناسان و صاحبنظران ورزش در این باره متفق‌القول هستند و این نشریه نیز بارها به سهم خود نوشته است که ورزش ایران از ظرفیت بسیار مناسب و قابل توجهی برای رشد و پیشرفت برخوردار است. این ورزش بدون اغراق و تعارف، با توجه به سرمایه‌های مادی و انسانی خود، می‌تواند به جایگاه و اندازه‌هایی بسیار فراتر از آنچه که امروز در آن قرار دارد و ایستاده است، ارتقاء یابد، اما اینکه چرا چنین نیست و جایگاه و وضعیت فعلی ورزش ایران با توانایی‌های بالقوه آن سازگاری و تناسب ندارد، دلایل و علل مختلف دارد که اگر بخواهیم همه آنها را در یک جمله و عبارت خلاصه کنیم شاید این جمله از کار درآید که: «دولت‌ها ورزش را جدی نگرفته‌اند.» منظورمان از دولت‌ها، برنامه‌ریزان و مجریان اصلی امور اجتماعی است و معنی جدی گرفتن ورزش هم فقط دم زدن و تبلیغ کردن و شعار دادن و پول خرج کردن و... برای ورزش نیست، در این باره الحق کم‌کاری صورت نگرفته است، بلکه «جدی گرفتن ورزش» بیش از هر چیز به معنای حاکمیت مدیریتی است که برای پیشرفت ورزش «برنامه» داشته باشد، برای اجرای این برنامه از «همت» و «اراده» لازم برخوردار باشد و... بالاخره مهمتر از همه، بر کار و بار و روند و امور جاری ورزش، اصل «نظارت» را با قوت و حساسیت هر چه بیشتر اعمال کند و بهاء دهد. این کاری است که درباره ورزش ما از سوی کسانی که مسئولیت داشته‌اند، کمتر انجام شده، و به میزانی هم که انجام شده، ورزش پیشرفت داشته، موفقیت کسب کرده و کارکردهای مثبت خود را بروز داده و اسباب شادی و نشاط مردم و جوانان را فراهم آورده است و...
انتظار طبیعی آن است که در این روزهای حساس تصمیم‌گیری، ورزش نیز از نگاه و بررسی‌های مسئولان دور نماند و درباره آن بهترین تصمیم‌ها گرفته شود و برای آن بهترین و کارآمدترین نیروها مد نظر قرار گیرد و... و خدای ناکرده مثل بعضی مقاطع و دوره‌ها، صندلی مدیریت ورزش از سر تعارف و رودربایستی و حق‌السکوت و...! تعیین و به افراد سپرده نشود!
* سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
