آلمان گلزن نداشت ایتالیا «شانس»!

اولین قربانی

ماتادورها، قهرمان دو فصل گذشته یورو، اولین کشوری بودند که به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی، با جام پانزدهم وداع گفتند. به گمان ما، در نبرد لاجوردی‌ها و ماتادورها این حق ایتالیا بود که بار صعود به دور بعد ببندد چرا که ایتالیا از همان شروع، با انگیزه‌تر و پرتوان‌تر نشان داد. «اسپانیا» اگر اندکی خود را جوانتر می‌کرد و وارد این رقابت‌ها می‌شد بدون شک می‌توانست به سان دو دوره گذشته، در ردیف مدعیان اول قهرمانی باشد ولی «پیر» بودن تیم و تفکرات کهنه دل بوسکه اجازه پیشروی بیشتر به ماتادورها را نداد. اسپانیایی‌ها حتی در مرحله گروهی «لرزان» نشان دادند و مشخص بود با آن عملکرد نامناسب نمی‌توانستند خواسته هواداران را برای خلق «هت تریک» در قهرمانی برآورده نمایند.

اگر به طور دقیق به ترکیب اسپانیا در سه دوره اخیر جام ملت‌ها نگاه کنید متوجه می‌شوید که 70 درصد بازیکنان ماتادورها همان توپچی‌های 2008 بودند.

دل بوسکه که به نیروهای قدیمی و با تجربه خیلی اعتقاد دارد این بار «تیر»ش به سنگ خورد. البته دلیل اصلی ناکامی اسپانیایی‌ها این است که آنها در تربیت نسل جوان کم‌رنگ بودند و اغلب سعی کردند با جذب ستارگان و نیروهای توانمند خارجی به لالیگا رونق بدهند و به خاطر همین بود که لیگ اسپانیا به خاطر حضور ستارگان فوتبال جهان، از لیگ‌های پرتماشاگر و با اهمیت لقب گرفت. اگر به خاطر داشته باشید طی مقاله‌ای در یکی از شماره‌های گذشته کیهان ورزشی به این موضوع اشاره کرده بودیم. اگر اسپانیا حتی بر ایتالیای جوان شده غلبه می‌کرد به طور حتم در ایستگاه بعدی به دام ژرمن‌ها می‌افتاد. دل بوسکه هرچند از کاسیاس، سنگربان با تجربه و قدیمی خود در یورو 2016 بهره‌ نبرد ولی بازیکنان داخل زمین، اغلب همان توپچی‌های دو دوره گذشته جام ملت‌ها بودند.

پیکه، راموس، اینیستا، فابرگاس، تیاگو، سیلوا، پدرو و بوسکتس همان باتجربه‌ها و پا به سن گذاشته‌‌های اسپانیا بودند که اگر دل بوسکه عذر تعدادی از آنها را می‌خواست و چند توپچی جوان و با انگیزه را جایگزین می‌کرد و همراه خود به فرانسه می‌برد قدر مسلم ماتادورها می‌توانستند عملکرد بهتری در «یورو» 2016 داشته باشند.

در واقع نسل طلایی اسپانیا در دهه 2000 تنها در سالهای 2008 و 2012 کارساز نشان داد. این کشور برای بازگشت به دوران طلایی باید تا مدتها یک مسیر طولانی را طی کند که با توجه به علاقه خاص آنها نسبت به جذب ستارگان فوتبال جهان، تا چند سال آینده بعید به نظر می‌رسد که اسپانیا دیگر بتواند «تیکی تاکا» نوینی را رو کند. عدم توجه به نسل جوان از سوی تیم‌های باشگاهی بدترین ضربه را به تیم ملی اسپانیا زد.

امان از دست ضیافت پنالتی‌ها

ایتالیا را باید تحسین کرد که برخلاف اسپانیایی‌ها، در تربیت نسل جوان، طی سالهای اخیر تلاش چشمگیری داشت.

پیروزی بر بلژیک در مرحله گروهی و عبور از اسپانیا در یک چهارم نهایی، از آمادگی آنها حکایت می‌کرد. در جنگ ایتالیا با آلمان، نمایش دو تیم در حد فینال بود اما سرانجام در ضیافت پنالتی‌ها بخت به ژرمن‌ها لبخند زد و قسمت این بود که آنها رقیب فرانسه در نیمه‌نهایی معرفی شوند. ایتالیا تحت حمایت و هدایت آنتونیو کونته تیم پرانرژی و با انگیزه‌ای برای یورو 2016 آورده بود. لاجوردی‌ها نیز همیشه عادت دارند با حساب و کتاب، بازیهای بین‌المللی را برگزار کنند. در جام پانزدهم، ایتالیا مثل همیشه فقط در «کار تدافعی» شگرد نداشت بلکه لاجوردی‌ها در ضد حملات‌ها نیز با حضور دو توپچی تند و تیز و جوان خود با حرارت نشان دادند. «ادرو په‌له» هر وقت اراده می‌کردند نظم دفاعی هر تیمی را بهم می‌ریختند. انتخاب دو توپچی پر انرژی در خط آتش از شگردهای «کونته» بود چرا که او تصمیم داشت با این تدبیر، اجازه ندهد هر تیمی به طور مرتب به خط دفاعی تیمش آسیب برساند. اگر حریفان ایتالیا برای به زانو درآوردن بوفون دست به پیشروی می‌زدند بلافاصله از سوی دو مهاجم خطرناک لاجوردی‌ها در ضد حملات تهدید می‌شدند.

اگر ایتالیا در مسیر خود به آلمان اصابت نمی‌کرد با این تیم مستحق حضور در فینال بود حیف که فرمول بازیها و ضیافت پنالتی‌ها هرگز به آنها لبخند نزد. ایتالیایی‌ها در جام‌های گذشته، اغلب حفظ و حراست از دروازه خود را در دستور کار قرار می‌دادند و فتح دروازه حریفان را به حوادث احتمالی واگذار می‌کردند اما در یورو 2016 با تفکرات کونته، به لطف درخشش «بوفون» در درون دروازه هم بازار خط «دفاع» رونق داشت و هم حملات بی‌چون و چرا و مکرر «ادر و پله» در پیشانی حمله کمرشکن بود.

ایتالیایی‌ها برخلاف اسپانیایی‌ها چند سالی است اجازه نمی‌دهند باشگاه‌های این کشور در جذب ستارگان فوتبال جهان، مثل گذشته، ریخت و پاش کنند و این خود کمک کرد تا باشگاه‌ها توجه به نسل جوان ایتالیا را در دستور کار خود قرار دهند، همان جوانانی که در یورو 2016 چشم‌ها را خیره کردند و قدر مسلم در آینده حرفهای زیادی برای گفتن خواهند داشت.

آلمان یک «گریزمان» کم داشت!

سرانجام می‌رسیم به تیم ملی آلمان، که ساختار فوتبال این کشور با دیگر تیم‌ها مثل همیشه تفاوت اساسی داشت. بعد از پایان جام پانزدهم وقتی از هرکس پرسیدیم کدام تیم در یورو 2016 مستحق کسب جام قهرمانی بود، اغلب، نام آلمان را بر زبان می‌آوردند.

و دلیل اصلی آن را نمایش چشمگیر ژرمن‌ها می‌دانستند غافل از اینکه، یک مسابقه فوتبال فقط نمایش تماشاگر پسند نیست بلکه در اوج حملات باید از فرصت‌ها نیز استفاده کرد که آلمان 2016 در فرانسه آن تیم قهرمان 2014 جام جهانی نبود به ویژه در خط حمله که بارها چهره‌هایی چون گوتزه، گومز، مولر و شورله را در این منطقه امتحان کرد ولی این چهار تن نصف یک «گریزمان»، فرانسه نشان ندادند که اگر ژرمن‌ها یک بازیکن مثل پله،ادر، گریزمان و... را در ترکیب خود داشتند آنها کامل‌ترین تیم در یورو لقب می‌گرفتند. ضمن آنکه از ابتدای بازیهای یورو، در مطالب خود، به ضعف خط دفاع آلمان نیز اشاره داشتیم. چون می‌دانستیم «بوآتنگ» با دوا و درمان و به زور آمپول وارد میدان می‌شد و این احتمال وجود داشت که در جریان این رقابت‌ها با یک برخورد ناخواسته نسخه او هم پیچیده شود که در سه بازی از جام پانزدهم، مصدومیت وی «رو» شد و یوآخیم‌لو به ناچار دستور تعویض بوآتنگ را صادر کرد که این اتفاق در بازی با فرانسه نیز رقم خورد و باعث شد آلمان در اوج حملات برای جبران گل خورده نیمه اول، به خاطر تعویض اجباری بوآتنگ، با خط دفاع متزلزل خود متحمل گل دوم شود و مسابقه را در عین شایستگی 2-صفر به میزبان مسابقات واگذار کند. سوال بزرگ اینجاست که چرا یوآخیم‌لو هم مثل دل‌بوسکه، بیشتر به نیروهای قدیمی و با تجربه تکیه داشت و به نیروهای جوان‌کمتر اجازه بازی داد.

گومز و گوتزه به گمان ما مستحق حضور در ترکیب تیم ملی آلمان در یورو 2016 نبودند ضمن آنکه پشت سر آنها یک مهاجم چپ پای کهنه‌کار دیگر به نام پودولسکی حضور داشت که این اوج ضعف ژرمن‌ها در خط آتش بود. گوتزه که در تیم گوآردیولا (بایرن مونیخ) یک ذخیره بود ناگهان توسط یوآخیم لو در تیم ملی یک مهاجم فیکس معرفی شد که بارها توسط او، ژرمن‌ها فرصت‌های مناسب را از دست دادند. هرچند گومز، مهاجم سابق بایرن و لیگ ترکیه، به خاطر آقای گلی این رقابت‌ها به تیم ملی فراخوانده شد ولی او نیز مثل «سرعت‌گیر»‌ها عمل می‌کرد! البته گومز در چند بازی آماده‌تر از گوتزه نشان داد ولی تیمی مثل آلمان، می بایست در خط آتش خود یک «گریزمن» می‌داشت!

ژرمن‌ها در یورو 2016 الحق نمایش تحسین‌برانگیز و قابل ستایشی داشتند. بازی رو به جلو و شناور به لطف درخشش نویر، بوآتنگ، هکتور، اوزیل، تونی‌کروس، دراکسلر، خدیرا و... به آلمان اجازه می‌داد که در هر بازی از سه جبهه، دروازه حریفان را مورد هدف قرار دهد و صد حیف که آنها در پیشانی حمله اندازه یک مجارستان هم نبودند!

آلمان با قهرمانی در جام‌جهانی 201‍4، قادر بود در یورو نیز جشن پیروزی برپا کند اما در دیدار با فرانسه بخت با آنها یار نبود و هنرنمایی یک «گریزمن» بلای جان چهار ستاره‌های جام‌جهانی در یورو 2016 شد.

آلمان به رغم عدم نتیجه‌گیری در فرانسه، همچنان پرافتخارترین تیم در جام ملت‌های اروپا محسوب می‌شود.

حضور مرتب در مراحل نهایی اغلب جام‌ها باعث شد تا از این کشور در فوتبال جهان، همیشه به نام یک تیم قدرتمند یاد شود.

استقبال

به نسبت دوره‌های گذشته، استقبال از بازیهای یورو 2016 جالب و چشمگیر بود. کمتر دیده شد که استادیوم‌های محل بازی خالی از تماشاگر باشد حتی از ضعیف‌ترین مسابقه «یورو» استقبال شد. گاهی اوقات بارش باران جلوه خاصی به بازی‌ها می‌داد. به رغم تهدید داعش مبنی بر بمب‌گذاری، ولی پلیس و مقامات امنیتی فرانسه توانستند فضای خوبی برای رفت‌وآمد تماشاگران به ورزشگاه ایجاد کنند. غیر از آن برخورد ناخوشایند هواداران انگلیس و روسیه که بعد از مسابقه این دو تیم رقم خورد، در سایر بازیها هیچ اتفاق خاصی به چشم نیامد و در مجموع می‌توان به مقامات فوتبال فرانسه آفرین گفت. متاسفانه پس از خاتمه بازیهای یورو 2016 بود که گروه داعش در چند شهر فرانسه، بی‌رحمانه جان عده‌ای را گرفتند.

برنامه‌ریزی

همان‌طور که مطلع هستید برای اولین‌بار، طرح 24 تیمی در بازیهای یورو اجرا شد. تقسیم‌بندی تیم‌ها در 6 گروه 4 تیمی این فرصت را ایجاد کرد که تا آخرین روز بازیهای مرحله‌ گروهی، حتی تیم‌های 2 باخته هم در مسابقه سوم خود برای صعود امیدوار باشند که نمونه بارز آن را در یورو 2016 دیدیم. حتی تیم‌های که با طرح «24 تیمی» فرصت پیدا کردند به یورو راه یابند تا سر حد قهرمانی هم پیش رفتند که جالب توجه بود.

میشل پلاتینی، رئیس سابق یوفا، که قبل از یورو 2016 با دستور مقامات قضایی فیفا از کار برکنار شده بود، نتوانست در کشور خود شاهد این رقابت‌ها باشد. چند تن از مقامات فیفا از جمله سپ‌ بلاتر، رئیس و همچنین چند مقام یوفا که نام پلاتینی نیز در آن بود، چند ماه پیش به دلیل رشوه‌خواری از سمت خود برکنار شده بودند.

داوری

نمی‌توان گفت که قضاوت در یورو 2016 اشکال داشت بلکه داوران در حد توان توانستند، این رقابت‌ها را به خوبی اداره کنند. بعضی از اشتباهات داوری طبیعی است و در هر مسابقه‌ای کم و بیش دیده می‌شود ولی اینکه تعدادی از داوران بخواهند به عمد «تیمی» را با قضاوت بد خود اذیت کنند، اصلا در یورو 2016 دیده نشد.

علاوه بر سه داور اصلی، دو داور نیز در کنار دروازه صحنه‌های برخورد توپ به دیرک و داخل یا بیرون خط را کنترل می‌کردند. داور مسابقه باید در فاصله چند ثانیه، نظر نهایی خود را به درستی اعلام کند که کار بسیار دشواری است ولی داوران یورو 90 درصد در کارشان موفق بودند.