بازیکنان نفت تهران به عشق علی دایی قهرمان شدند

بچه دزفول

-عیسی آل کثیر مهاجم تیم نفت تهران متولد دزفول است و در 18 بهمن 1368 دیده به جهان گشود:"خانه ما در منطقه "نیارود" دزفول واقع شده است و بیشتر بچه های منطقه ما به فوتبال علاقه شدیدی دارند و فوتبال در خون شان است."

-خانواده اش ورزشی بودند اما به زعم خودش هیچ کدام ورزش را بطور حرفه ای تعقیب نکرده اند:"برادران و اقوام مان در فوتبال محلات بازی می کردند . فوتبال در خون مردم خوزستان است و همگی از فوتبال لذت می برند.اگر به فوتبال خوزستان توجه بیشتر شود و امکانات بیشتری در اختیار جوانان خوزستانی قرار دهند فوتبال خوزستان به کارخانه بازیکن سازی بدل می شود. در همین شهر دزفول کلی استعداد بی نظیر داریم که انصافا قادر هستند در لیگ برتر بازی کنند."

-وی ادامه داد: من همیشه خداراشاکرم که توانستم در مسیر فوتبال پیشرفت کنم و به لیگ برتر برسم.

-عیسی از نوجوانی به فوتبال دلبسته شد:"فوتبال به حدی مرا مشغول کرد که تمام حواسم را در نوجوانی به فوتبال دادم و اولویت اصلی زندگی ام شد."

-آل کثیر درباره فعالیت های اجتماعی خانواده اش گفت: پدرم شغل آزاد دارد.برادرهایم در بازار دزفول مشغول هستند و کاسبی می کنند.یکی از برادرهایم می توانست فوتبالیست خوبی شود ولی فوتبال را جدی دنبال نکرد. او از من بزرگتر بود اما فوتبال را رها کرد و دنبال کار و زندگی رفت.بیشتر جوانان در دزفول مستعد هستند و اگر فرصت پیدا کنند می توانند در فوتبال ترقی نمایند.

-عیسی کوچکترین فرزند خانواده" آل کثیر" است.

از هت تریک در دزفول تا آقای گلی لیگ دسته اول

-عیسی درباره نحوه ورودش به دنیای فوتبال می گوید: تمامی بچه های خوزستان از زمانی که راه می افتند اسباب بازی شان توپ فوتبال است.فوتبال در خون مردم خوزستان است .من مثل تمامی بچه های دزفول و خوزستان از بازی در کوچه شروع کردم و سپس به همراه بچه های محل در خیابان ها بازی کردیم وبعد در زمین خاکی محله مان پا به توپ شدیم.البته حضورم در فوتبال حرفه ای داستانی دارد که خدمت تان عرض می کنم.بیشتر نوجوانان و جوانان دزفولی برای پیشرفت در فوتبال به اهواز می روند اما من در یک بازی دوستانه دیده شدم. یکی از همشهریانم در فوتبال اهواز بازی می کرد به دزفول آمد و با ما بازی کرد. من در همان بازی سه گل زدم و همشهری ام از بازی من تعریف کرد و وقتی به اهواز برگشت مرا به مربی تیم فوتبال ملی حفاری اهواز معرفی کرد.آقای حیدر حیدری مربی ملی حفاری بود و عملکرد مرا در تمرینات پسندید و مرا به لیست تیمش اضافه کرد. استارت من در فوتبال باشگاهی این طور بود.

-وی ادامه داد:سه سال در تیم جوانان ملی حفاری بازی کردم و سپس به تیم شهرداری دزفول ملحق شدم.پس از مدتی به تیم استقلال اهواز به سرمربیگری تیم عبدالله ویسی پیوستم و بعد به ترتیب به تیم های پیکان و آلومینیوم هرمزگان اضافه شدم و در این دو تیم بازی کردم. دو فصل گذشته هم به تیم نفت تهران آمدم و در خدمت باشگاه نفت بوده ام.

-آل کثیر اضافه کرد:من در لیگ دسته اول عملکرد مناسبی داشتم و توانستم با تیم آلومینیوم هرمزگان آقای گل شوم.یازده گل برای آلومینیوم زدم و کاملا در فوتبال باشگاهی ایران دیده شدم. پس از سقوط تیم پیکان تهران به لیگ دسته اول تصمیم گرفتم به تیم آلومینیوم بروم و برای این تیم بازی کنم.

منصوریان مرا می خواست اما بازی ام نداد

-عیسی درباره دوران حضورش در تیم پیکان تهران به کیهان ورزشی می گوید:عبدالله ویسی سرمربی تیم پیکان شد و من هم با پیکان قرارداد بستم.ویسی با پیکان نتیجه نگرفت و از این تیم جدا شد و آقای فیروز کریمی هدایت پیکان را برعهده گرفت.ایشان هم نتوانست پیکان را در لیگ برتر نگه دارد و تیم به دسته اول سقوط کرد.

-آل کثیر درباره نحوه پیوستنش به تیم نفت تهران می گوید:من در لیگ دسته اول آقای گل شده بودم. چند پیشنهاد خوب از لیگ برتر داشتم.استقلال تهران و گسترش فولاد تبریز با من مذاکره کردند و مرا می خواستند. در همین حین بود که با آقای علیرضا منصوریان سرمربی وقت تیم نفت تهران صحبت کردم. آقای منصوریان طوری با من مذاکره کرد که خیالم برای رفتن و بازی کردن در تیم نفت تهران آسوده شد. ایشان در صحبت هایشان گفت که مرا می خواهد و برایم برنامه دارد.پس از مذاکره با منصوریان با دیگران هم مشورت کردند و همه به من گفتند که وقتی سرمربی یک تیم تو را می خواهد نباید پیشنهادش را رد کنی و به تیم دیگری بروی .من با نفت تهران قرارداد بستم اما برخلاف انتظارم کمتر در نفت بازی کردم.متاسفانه از نظر فنی به مشکل خوردم و منصوریان در تیمش بازی ام نداد.یکی از بدترین سالهای فوتبالی ام را گذراندم.من در جام حذفی برای نفت تهران بازی کردم و شش گل برای تیمم زدم اما در لیگ برتر نیمکت نشین بودم و منصوریان بازی ام نمی داد. یکبار درباره نیمکت نشینی ام با منصوریان صحبت کردم اما او گفت نبودنم در ترکیب اصلی نفت فنی است اما می دانستم که مشکل من در تیم فنی نیست.

-او ادامه داد: جالب بود در سه بازی ابتدایی لیگ برتر به میدان رفتم و یک دفعه به نیمکت تیم چسبیدم.من با عنوان آقای گلی به نفت آمدم و توقع داشتم که با صحبت های منصوریان در تیمم بازی کنم.سال اول حضورم در نفت بسیار تلخ بود.

عید امسال با جیب های خالی به خانه رفتیم!

-عیسی درباره فصل گذشته نفت تهران با سرمربیگری علی دایی به کیهان ورزشی می گوید:با آمدن علی دایی اوضاعم در نفت بهتر شد.بیشتر بازی کردم. نگاه دایی به کل تیم یکسان بود و هر کسی بهتر تمرین می کرد و آماده تر بود و در لیگ برتر به میدان می رفت.دایی کاری به بازیکنان پیر و جوان نداشت انصافا هر کسی در تمرینات سرحال تر بود در لیگ یا جام حذفی به میدان می رفت و بین بازیکنان تفاوتی قائل نبود.باوجود آن که شرایط مالی باشگاه نفت تهران در فصل گذشته بد بود اما دایی تا آخرین روز کنار بازیکنانش ایستاد و حامی آنها بود.دایی انسان پاکی است و خداوند او را دوست دارد . قهرمانی نفت تهران با سرمربیگری دایی در جام حذفی اتفاق مبارکی در فوتبال ما است . خوشحالم که یک سال شاگرد علی دایی بوده ام و از او خیلی چیزها از نظر فنی و اخلاقی یاد گرفتم.

-آل کثیر اضافه کرد:کار کردن با دایی لذت بخش است. همین که هر روز بتوانی آقای گل جهان را ببینی و از او نکات مهمی درباره فوتبال یادبگیری بسیار ارزشمند است و انگیزه ات دوچندان می شود.حقیقتا تیم نفت تهران در نیم فصل دوم به دلیل بدقولی مسئولانش داغون بود و آقای دایی باانگیزه بالا و روحیه مثال زدنی اش تیم را جمع کرد و انصافا بچه ها به عشق دایی با دل و جان بازی کردند و قهرمان جام حذفی شدند.ما فقط به عشق علی آقا بازی می کردیم . بازیکنان تیم ما نه عیدی گرفتند و نه مطالبات مالی شان نقد شد ولی به عشق علی دایی در فینال تلاش کردیم و قهرمان شدیم.بازیکنان نفت تهران در عید نوروز سال 1396 با جیب های خالی به منزل رفتند و خداوکیلی پول نداشتیم تا به بچه های فامیل مان عیدی بدهیم.من به عنوان عمو پول نداشتم به برادرزاده هایم عیدی بدهم و اینها برای ما خیلی ملال اور بود.جالب است که پس از قهرمانی یک نفر نیامد از علی دایی و بازیکنانش تشکر کند و بگوید دمت تان گرم که بدون دریافت بخش اعظم مطالبات مالی تان قهرمان جام حذفی شدید.

کارمان نیم فصل دوم، قرض گرفتن بود!

-از عیسی درباره آخرین وضعیت تیم نفت تهران در لیگ برتر سوال کردیم و او به کیهان ورزشی گفت:تاکنون وضعیت مالی باشگاه نفت تهران مشخص نشده است.همگی بلاتکلیف هستیم.کمتر از یکسال دیگر با باشگاه نفت تهران قرارداد دارم.نمی دانیم که مسئولان نفت تهران به دنبال فروش امتیازباشگاه هستند یا برنامه دیگری برای اداره باشگاه دارند.فعلا منتظر مانده ایم و امیدواریم همین روزها مشکلات مالی باشگاه حل و فصل شود.

-عیسی درباره اولین بازی خود در لیگ برتر می گوید: نخستین بازی ام را با پیراهن تیم پیکان تهران انجام دادم. ما برابر تیم صبای قم بازی می کردیم. اوضاع تیم پیکان در لیگ برتر خوب نبود و یکی از بدترین سالهای پیکان بود.پیکان با عبدالله ویسی نتایج خوبی کسب نمی کرد و بازیکنان و کادرفنی از نظر روحی تحت فشار بودند. متاسفانه ویسی در نیم فصل از باشگاه جدا شد و واقعا روزهای تلخی را پشت سر می گذاشتیم.

-دوباره به مشکلات فصل گذشته نفت تهران اشاره کرد و گفت:مگر می شود بازیکنان یک تیم به اندازه یک نیم فصل پول نگیرند و باشگاه کاری به بازیکنان تحت قراردادش نداشته باشد.یک نفر از باشگاه خبر نداشت که بازیکنانشان پول ندارند برای خود غذا بخورند.کار بازیکنان در نیم فصل دوم لیگ برتر این شده بود که از همدیگر یا از دوستان نزدیک شان پول قرض بگیرند تا بتوانند هزینه های هفتگی خود را ردیف کنند.ما از نظر روحی خراب بودیم اما با تمامی سختی ها قهرمان جام حذفی شدیم و با دل و جان برای سرفرازی علی دایی تلاش کردیم.

استعدادهای فوتبالی دزفول، مهره سوخته می شوند!

-عیسی اضافه کرد: البته همه چیز در باشگاه نفت تا هفته های آغازین لیگ فصل گذشته خوب بود و باشگاه به تعهداتش عمل می کرد اما ارتباط تیم با باشگاه در نیم فصل دوم قطع شد.ضمنا در طول فصل گذشته یکبار هم مالک باشگاه نفت تهران را ندیده بودم.

-از بحث نفت تهران خارج شدیم و او درباره علاقه اش به یکی از دوقطب فوتبال ایران اشاره کرد:" من از کودکی پرسپولیسی بودم.البته خوزستانی های عزیز بیشترشان پرسپولیسی هستنداگر روزی شرایطی مهیا شود دوست دارم برای پرسپولیس بازی کنم گرچه فوتبال حرفه ای شده است."

-از عیسی درباره وضعیت فوتبال دزفول سوال کردیم و او با اشاره به مشکلات ورزشی شهر خود گفت: متاسفانه فوتبال دزفول حامی مالی ندارد و امکانات مناسبی برای رشد فوتبالیست های پایه ها موجود نیست.زمین مناسبی در شهر ما وجود ندارد و ابزاری هم برای رشد فوتبالیست های جوان پیش بینی نشده است.متاسفانه تیم های پایه خوبی در دزفول نداریم در حالی که کلی فوتبالیست مستعد در رده های پایه مشغول هستند و بچه های ذزفول مجبور هستند برای پیشرفت به اهواز بروند و در تیم های این شهر بازی کنند.شهر ما فوتبالیست های زیادی دارد. حمید بوحمدان،عبدالله کرمی،احسان الوان زاده ، مصطفی ماهی ،حجت زادمحمود، محمد ذوالفنون و... از بازیکنان دزفولی به شمار می آیند .دزفول خیلی فوتبالیست دارد که اگر جذب شوند می توانند به بدنه سطح اول فوتبال ایران اضافه شوند.

-آل کثیر اضافه کرد:بازیکنان دزفولی به شهرهای دور سفر می کنند و متاسفانه بازیکنان دزفولی به علت نبودن خوابگاه در سایر شهرها با شرایط دشواری دست و پنجه نرم می کنند.اگر به اوضاع فوتبال پایه خوزستان درست و حسابی رسیدگی شود شک نکنید خوزستان قادر است سالانه بازیکنان مستعد زیادی تربیت کند ولی فوتبال درفول تا حدودی رها شده و بازیکنان جوان به دلیل عدم توجه به مهره سوخته بدل می شوند.استعدادهای فوتبال دزفول می سوزند و این اتفاق دردناکی است .امیدوارم مسئولان محترم ورزش خوزستان در این زمینه پا به قدم شوند و امکانات و تجهیزات ورزشی دزفول را به روز کنند.

فوتبالیست های حرفه ای هم تفریح می کنند!

-عیسی درباره تیم ملی می گوید: سابقه ملی ندارم اما در سال جام جهانی تلاش مضاعفی هم خواهم کرد تا به تیم ملی دعوت شوم.متاسفانه فوتبالیست های شهرستانی به درستی دیده نمی شوند .اگر در همان فصلی که به نفت تهران آمده بودم به باشگاه بزرگتری می رفتم احتمالا یکبار به تیم ملی دعوت می شدم زیرا در همان سال آقای گل لیگ دسته اول شده بودم.به هر حال خدا بزرگ است و او دست بندگانش را می گیرد و کمک شان می کند.

-مهاجم اسبق تیم استقلال تهران الگوی فنی عیسی است:"میلاد میداوودی را خیلی دوست دارم و او الگویم در فوتبال است."

-آل کثیر می گوید:فوروارد نوک هستم اما در دوسالی که در خدمت تیم نفت تهران بوده ام متاسفانه در پست اصلی خیلی کم بازی کرده ام.در هر تیمی که به عنوان مهاجم نوک بازی کرده ام توانستم 9 یا 11 گل در فصل بزنم اما در نفت شرایط متفاوت بود.گرچه معتقدم بازیکن باید به تیم خود کمک کند.

-نوبت به سوالات غیر ورزشی رسید و عیسی گفت:خوراک بادمجان و گوجه فرنگی غذای موردعلاقه ام است و آقای حیدر حیدری مربی اسبق بهترین دوستم در فوتبال محسوب می شود.آدم رفیق بازی نیستم و آدمی هستم که بیشتر وقتم را روی فوتبال می گذارم.

- او درباره فوتبالیست های قلیونی می گوید:قلیون کشیدن برای ورزشکاران مضر است اما یادمان نرود که ورزشکار هم یک انسان است و نمی تواند همیشه به تفریحات پیرامونش بی اعتنایی کند.به هر حال فوتبالیست انسان است و گاهی مایل است تفریح کند. خیلی از فوتبالیست های معروف تفریح می کنند .

-عیسی آل کثیر در پایان گفت:از کیهان ورزشی بابت گفت و گو با ورزشکاران شهرستانی تشکر می کنم. چنین گفت و گوهایی به بازیکنان شهرستانی انگیزه می دهد.

* کیوان طباطبایی