طبق نظر اکثر کارشناسان و اهالی فن، یکی از رشته‌هایی که از توان قابل توجه و ظرفیت بالقوه برای رشد و جهش بیشتر برخوردار است و می‌تواند و باید جزو رشته‌های افتخارآفرین برای ورزش ایران به حساب آید، فوتبال است. باز به گمان و اعتقاد همین افراد و صاحبان این دیدگاه آنچه که اجازه نمی‌دهد فوتبال ما رشد و پیشرفت بایسته داشته باشد و در مسیر حرکت رو به جلو، از سرعت لازم برخوردار باشد، نه نامهربانی ها و مشکلات خارجی و فشارهای بیرونی است و نه مسائل فنی و کمبودهای مادی و غیرمادی، بلکه دلیل اصلی فضا و شرایط کلی حاکم بر این رشته است. فضا و شرایطی ناآرام، پرتنش، توام با بداخلاقی و بدبینی و... که به طور طبیعی اجازه نمی‌دهد بر این رشته شرایط مساعد و سالمی برای کار و پیشرفت حاکم باشد. این همان چیزی است که عقل و منطق آن را تأیید می‌کند که برای رشد و حرکت سازنده و رو به هدف، ایجاد بستر سالم و محیط آرام و محترمانه کاری لازم است. بر این نکته خوشبختانه اخیرا وزیر محترم ورزش هم در جایی تاکید کرده است و از مدیران و مسئولان فدراسیون‌های ورزشی خواسته است در ایجاد و فراهم آوردن چنین محیطی برای حوزه کاری خود تلاش کنند و از حاشیه‌ها پرهیز نمایند و مراقب باشند در دام حاشیه‌سازانی که نان از راه هرج و مرج و بی‌سامانی می‌خورند، نیفتند. بی‌تعارف و صریح عرض کنیم، فوتبال ما از این شرایط سالم و فضای محترمانه کاری دور است چرا که منافع و نام و نان جریانات انگل مآب و آویزان و منعفت‌جو و شهرت‌طلب و... و در یک کلام «مخرب»، در گروی حاکمیت چنین وضع و اوضاعی است. متاسفانه طی سالهای اخیر این جریانات مخرب، حاشیه‌ساز و منفعت‌جو که همگی با هر اسم و رسمی، در صفت «عقب‌ماندگی فرهنگی» مشترک هستند، با استفاده از ابزارهای در اختیار به ویژه تصاحب بعضی رسانه‌های مکتوب و غیرمکتوب و رخنه و نفوذ در بعضی رسانه‌های حساس علی‌الخصوص تلویزیون، سخت در فوتبال ما جولان می‌دهند و میدان‌داری می‌کنند و خط و ربط تعیین می‌کنند و... مهم‌تر از همه به لطائف‌الحیل و از طریق وسایل و ابزار در اختیار، به ویژه قلم‌های اجیر شده و میکروفون‌های کرایه‌ای و... در برابر هر فردی و هر حرکتی و هر تشکیلاتی که بخواهد به وضع فوتبال سامان دهد، فساد و پلشتی‌های آن را ریشه‌کن سازد و با مفسدان و مخربان و جریانات حاشیه‌ساز و افراد و باندهای عوضی‌آمده فاسد، مبارزه کند، به شدت ایستادگی می‌کند و با کمین کردن پشت مفاهیمی چون ورزش حرفه‌ای و ورزش علمی و ورزش روز دنیا!! و... بساط هو و جنجال و تمسخر و کتمان و... راه می‌اندازند و برای حذف فیزیکی آن فرد، و آن تفکر به مبارزه‌ای بی‌امان و تلاشی خستگی‌ناپذیر دست می‌زنند، و این است دلیل اصلی آن که چرا فوتبال مستعد و بالقوه توانمند ما نمی‌تواند در حد انتظار ظاهر شود، توانایی‌های خود را آشکار سازد و افتخارات گذشته را تکرار نماید. این فوتبال در روزگاری که به هر دلیل و نقشه و سیاستی وقتی در کانون توجه قرار گرفت، به طور لازم و بایسته از آن حمایت شد، کار و بارش جدی گرفته شد، بیش از یک دهه حرف اول را در آسیا می‌زد و قدرت بلامنازع فوتبال قاره کهن بود. آنهایی که آن روزگار و سال‌ها فوتبال را به خاطر دارند، خوب می‌دانند که مفسدان و دلال‌ها و منفعت‌جویان در هر کجا می‌توانستند بساط خود را پهن کنند، در فوتبال نمی‌توانستند و برای فوتبال اجازه نداشتند، نقشه‌هایی که منفعت آنان را به قیمت نابودی فوتبال تامین می‌کرد، طراحی کنند و به اجرا بگذارند. این بود و این شد که فوتبال ایران در فضایی تقریبا سالم، در فضایی که هر کسی سر جایش نشسته بود و اکثر مردان کاربلد و کارآمد، عهده‌دار امور و مربیگری و... در سطوح مختلف عهده‌دار مسئولیتی بودند، خیلی زود لیاقت‌های خود را نشان داد و... آن شد که دیدیم و در تاریخ فوتبال و ورزش کشور ما ثبت و ضبط است. بدون تردید آن افتخارات به شکل قویتر و پررنگ‌تر و ماندنی‌تر باز هم می‌تواند برای فوتبال ما تکرار شود، به شرط آن که فضای حاکم بر فوتبال سالم و فرهنگ و روابط و مناسبات جاری و ساری در آن اصلاح شود، به شرط آن که دست ناپاک جریانات مفسد و مخرب از دخالت در امور این رشته کوتاه و قطع شود و... مهم‌تر از همه به شرط آن که همت و اراده‌ای در کار باشد که با پذیرش وضعیت نا به هنجار فرهنگی در فوتبال، برای اصلاح امور به کار بیفتد و مردانه و انقلابی تلاش و بلکه جهاد کند. از مسئولان قبلی فدراسیون به طور طبیعی انتظار اعمال این گونه مدیریت و به کار انداختن این همت و اراده را نداشتیم چون اولا آنان شناختی از فوتبال و واقعیت‌های آن نداشتند و آمده بودند چند صباحی بر صندلی جذاب و پربرکت! ریاست فوتبال، تکیه بزنند و از مواهب آن سفر و پست بین‌المللی و... استفاده کنند - که کردند- و ثانیا به خاطر آن عدم شناخت - که هرگز هم به شناخت تبدیل نشد، چون نمی‌خواستند بشناسند! - اصولا وجود فساد و پلشتی را در فوتبال منکر می‌شدند و حرف‌هایی مضحک و عجیب بر زبان می‌آوردند که شنونده عاقل بیش از پیش متوجه می‌شد، فوتبال مستعد ما به دست چه کسانی با چه تفکرات و درجه‌ای از شناخت و آگاهی و تعهد و غیرت مسئولیت و...! افتاده است. این در حالی بود که صدای دلسوزان و استخوان‌خردکرده‌ها و اهالی اصیل فوتبال از فساد در فوتبال و جولان عناصر انگل و مزاحم در آن به آسمان بلند شده بود و باز این در حالی بود که مجلس شورای اسلامی در این باره احساس مسئولیت کرده و به میدان آمده و با تلاش و پیگیری کمیسیون اصل 90 مجلس، پرونده‌ای قطور و مفصل موسوم به «پرونده فساد در فوتبال» تشکیل شد که به گفته بعضی از اعضای آن کمیسیون و رئیس وقت آن، این پرونده در حکم «مقدمات» است و خیلی کارهای دیگر در این باره انجام نشده که باید انجام شود و...
اتفاقا هفته گذشته رئیس سابق کمیسیون اصل 90 (در مجلس نهم) بار دیگر بر این موضوع تاکید کرد که: «فسادهای فوتبال روشن و گزارش آن موجود است.» ایشان این نکته را هم اضافه می‌کند که «کمیسیون اصل 90 (مجلس فعلی) باید گزارش را به قوه قضائیه بفرستد اما این موضوع تاکنون در مجلس فعلی پیگیری نشده است.» این موضوع که چرا مجلس فعلی موضوع را پیگیری نمی‌کند، و به این مطالبه مردمی که با وضعیت اخلاقی و فرهنگی ورزش و سرنوشت جوانان و نوجوانان عزیز این مردم سرو کار دارد، پاسخ نمی‌گوید جای سؤال جدی دارد. با توجه به سوابق و اشاره‌ای که بالاتر رفت، هیچ بعید نیست که همان جریانات فاسد و پدرخوانده‌های فوتبال به شکل و شیوه‌های مختلف در این باره نقش‌آفرینی می‌کنند و تاثیر می‌گذارند.
سخن را جمع کنیم؛ فوتبال ایران رشته‌ای مستعد برای پیشرفت و تکرار افتخارات گذشته است. این رشته از امکانات و سرمایه‌های لازم انسانی و مادی برخوردار است، سابقه روشن و پرافتخاری دارد، اما گرفتار مشکلات و درگیر موانعی است که جریانات ناسالم و فاسد در آن ایجاد کرده‌اند. در این باره کمتر کسی است از اهالی اصیل و صاحب شناخت در فوتبال که شک داشته باشد. به قول آقای تاج- البته قبل از اینکه رئیس فدراسیون فوتبال شود- «حال فوتبال خوش نیست»! هفته پیش هم چند تن از بازیکنان ملی‌پوش و مربیان فوتبال (مثل سیاوش اکبرپور) با صراحت از وضعیت ناسالم فوتبال گفتند و از وزیر محترم خواستند تا در این باره احساس مسئولیت بیشتری نماید و... بنابراین اگر می‌خواهیم به حرکت فوتبال به سوی جلو، شتاب بیشتری بدهیم، اگر می‌خواهیم به وظیفه انسانی، ملی، انقلابی و دینی خود عمل کنیم و درباره سرنوشت نسل جوان مسئولانه‌تر برخورد کنیم، باید درباره مبارزه با مفاسد و مفسدان در فوتبال، درنگ و تردید نکنیم. البته همان‌طور که بارها نوشته‌ایم- و اتفاقا رئیس فدراسیون فوتبال هم چند روز پیش بر آن تاکید کرد- در این باره باید مدبرانه و از مسیر «قانون» و با رعایت «عدالت» و تقوا، حرکت کنیم.
* سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
